'Zware behandeling én een warm bad'
In maart 2020 ontdekte Marieke de Graaff uit Leek een knobbeltje in haar borst. Natuurlijk, het kon onschuldig zijn, maar ze had een slecht voorgevoel. In het Martini Borstcentrum werd haar vermoeden bevestigd, waarna ze een intensief en langdurig behandeltraject inging. Anderhalf jaar na de diagnose borstkanker krabbelt ze weer op en is haar levenslust helemaal terug. ‘Ik geniet nog meer van de kleine dingen om mij heen.’
Na een bezoek aan haar huisarts kon Marieke – ondanks corona – destijds snel in het Martini Borstcentrum terecht. De spanning voor de onderzoeken werd enigszins verzacht door de medewerkers en de uitstraling van het Borstcentrum. ‘Iedereen was heel vriendelijk en de afdeling oogt huiselijk.’
Na het gesprek met arts Tessa de Vries van het Borstcentrum volgde een mammografie en een echo inclusief een (pijnlijke) punctie. De uitslag volgde een week later. ‘Dat wachten vond ik vreselijk. Ik ben best een positieve denker, maar voor mijn gevoel was ik toen al bijna dood.’
De arts draaide er niet omheen: het was foute boel. ‘Haar eerlijkheid en duidelijkheid kon ik erg waarderen.’ Marieke wachtte een lang behandeltraject, maar ze toonde zich strijdvaardig. ‘Dat kwam mede door de opstelling van internist-oncoloog Annette van der Velden. ‘Zij gaf mij positieve energie en het vertrouwen dat het me ging lukken. Dat gaf mij heel veel steun.’
Lichtpuntje
Niettemin was haar behandeltraject zwaar. Marieke kwam in aanmerking voor het complete pakket: chemo- en immuuntherapie, een operatie en bestraling. Vooral de ellenlange chemobehandeling hakte er flink in. ‘Na iedere kuur werd ik zieker en zwakker.’ Er was één lichtpuntje: dankzij hoofdhuidkoeling viel haar haar niet uit. ‘Daar was ik heel blij mee.’
De impact van de chemokuur was zo groot, dat Marieke het laatste deel ervan wilde schrappen. Ze besprak haar voornemen met haar internist-oncoloog die begripvol reageerde. ‘Ik voelde me gehoord en serieus genomen.’ In de (preventieve) nabehandeling kwam Marieke op hetzelfde punt. ‘Ik kreeg last van zenuwpijn in mijn vingers en ik was bang voor blijvende schade. In goed overleg met de internist-oncoloog heb ik de kuur niet helemaal afgemaakt. Ook in dat besluit voelde ik me volledig gesteund.’
Warm bad
Een kleine anderhalf jaar na de diagnose borstkanker kan Marieke opgelucht ademhalen: haar lichaam is vrij van kankercellen. Ze voelt zich steeds sterker en ze werkt en sport weer. ‘Mijn herstel gaat langzaam, maar vele kleine stapjes maken samen één grote’, klinkt het positief. Haar ziekteproces heeft haar geleerd om grootse plannen niet uit te stellen tot haar oude dag. Over twee jaar staat daarom een lange (gezins)reis door Azië op het programma. ‘Alleen de voorpret is al een feestje.’
Marieke heeft een dubbel gevoel bij haar ziekteproces. ‘Zo’n diagnose gun ik niemand, maar tegelijkertijd heeft deze periode me ook veel gebracht. Ik ben zo enorm liefdevol benaderd en gesteund, dat was echt een warm bad. Daarnaast heeft mijn lijf alle behandelingen doorstaan en dat voelt als een overwinning. Daar ben ik best trots op.’