‘Vandaag leef ik!’
Jolanda Althuis (37) was pas gestopt met borstvoeding toen ze een bultje in haar borst voelde. Vast een geïrriteerde lymfe of ontstoken haarvat, dacht ze aanvankelijk. In de maanden daarna ontstonden er meer bulten en eentje kreeg zelfs het formaat van een tennisbal. ‘Ik wist dat het niet goed was, maar ik wilde de diagnose niet horen.’
Uiteindelijk meldde de Groningse zich bij haar huisarts die haar doorverwees naar het Martini Borstcentrum. Hoe bang ze ook was, ze voelde zich daar vanaf het eerste moment ‘enorm gesteund’ door de verpleegkundige die haar opving. ‘Gedurende mijn hele ziekteproces was zij mijn aanspreekpunt. Ik voelde me erg begrepen en gedragen.’
Op die eerste dag ging Jolanda zogezegd door de mallemolen. Na het intakegesprek met de arts kreeg ze een echo, gevolgd door een mammografie en een punctie. De diagnose voelde als een mokerslag: borstkanker én agressief van aard. ‘Ik was totaal van de kaart’, vertelt Jolanda. ‘Ik dacht altijd dat ik het eeuwige leven had, maar ineens bleek ik sterfelijk.’
De specialisten van het Martini Ziekenhuis formuleerden een behandelplan op maat, waar Jolanda zich goed in kon vinden. Ze stelde echter één voorwaarde. ‘Voorafgaand aan de chemokuur, operatie en bestralingen wilde ik een week voorbereidingstijd. Ik moest mezelf opladen om de strijd met de kanker aan te kunnen. Mijn besluit om de regie te behouden, werd door mijn artsen gerespecteerd.’
Na die week was Jolanda klaar om de kanker uit haar lichaam te bannen. ‘Mijn overlevingsdrang was enorm met mijn twee kinderen als grootste drijfveer. Doodgaan? Dat overkomt mij voorlopig niet.’
De behandelingen waren bij tijd en wijle loodzwaar, inclusief een fikse longontsteking. Met behulp van vrienden, familie én de zorgprofessionals van het Martini Ziekenhuis kwam Jolanda dat traject door. ‘Ik heb zoveel zorg en liefde ervaren, de artsen en verpleegkundigen van het Martini zijn goud waard.’ Ook de eerlijkheid van haar dokter oogst waardering. ‘Mijn oncoloog vertelde geen sprookjes, maar zei waar het op stond. Daar hou ik van.’
Na bijna een jaar heeft Jolanda de borstkanker overwonnen. ‘Ik moet nog verder herstellen, maar ik ben schoon en geniet elke dag van onze kinderen. Ik kijk niet te ver vooruit, ik focus op het hier en nu. Vandaag leef ik!’