'Eén aanspreekpunt, eigen regie en keuzes maken die bij jou passen.'
In het Martini Borstcentrum zien we jaarlijks vele vrouwen (en soms ook mannen) met (een verdenking van) borstkanker. Yvon van Diemen werkt als verpleegkundig casemanager bij het Martini Borstcentrum. Zij is één van de vaste aanspreekpunten van patiënten met borstkanker. Eén van de medisch specialisten met wie Yvon intensief samenwerkt, is chirurg Wendy Kelder. Samen loodsen Yvon en Wendy patiënten door een heftige periode in hun leven. Wat zeggen zij over hun werk?
Eén aanspreekpunt
Yvon van Diemen: ‘Door de diagnose borstkanker komt het leven van de patiënten in een heel ander perspectief te staan. Patiënten zijn vaak onzeker en hebben veel vragen. Ik vind het fijn dat ik voor hen een houvast kan zijn. We vinden het heel belangrijk dat patiënten één aanspreekpunt hebben bij wie ze snel en makkelijk terecht kunnen. Als casemanagers beantwoorden we veel vragen en geven adviezen maar patiënten kunnen ook bij ons terecht met hun onzekerheden en twijfels. Als het nodig is, hebben we overleg met de medisch specialist. Vorige week had ik bijvoorbeeld een patiënte aan de lijn die twijfelde of ze de geadviseerde behandeling wel wilde doorzetten. Ik bel dan Wendy Kelder om te overleggen of zij het gesprek nog eens wil aangaan.’
Dezelfde betrokkenheid, andere rol
Chirurg Wendy Kelder en verpleegkundig casemanager Yvon van Diemen werken dus veel samen. Zo voeren ze de gesprekken met de patiënten over de behandeling meestal met zijn tweeën. Chirurg Wendy Kelder: ‘Het is goed om deze gesprekken samen te doen. Als medisch specialist bespreek ik vooral de behandelopties en wat daar bij komt kijken. Yvon is als verpleegkundig casemanager meer ondersteunend en neemt ook na het gesprek ruim de tijd voor een patiënt. Ik ervaar dat we dezelfde betrokkenheid hebben, maar wel een andere rol.’ Yvon: ‘We vinden de wensen en behoeften van onze patiënten heel belangrijk. In de gesprekken vragen we daar nadrukkelijk naar. We willen dat mensen zelf de regie houden en dat de beslissingen bij hen en hun situatie passen. Van onze patiënten krijgen we terug dat ze dat erg waarderen. Ze voelen zich gezien als mens.’