Mensen van Martini: Iepie Plagge, manager IC en Medium Care IC

Vertel eens wat je zoal doet op een dag?

‘Elke dag is anders. Sinds corona is de wereld en ook mijn werk heel erg veranderd. We kijken steeds naar de situatie rond corona en de reguliere IC zorg. Is het aantal corona bedden op de IC voldoende? Zijn er extra collega’s nodig om bij te springen? Of kunnen ze juist terug naar hun afdeling? Dat wegen we af, proberen we in goede banen te leiden. Want je moet corona patienten opvangen, maar wilt ook de gewone zorg zoveel mogelijk door laten gaan. Maar ja, alles kan ineens anders zijn. We proberen overal op te anticiperen. Veel bijsturen en de vinger aan de pols houden dus. Daarnaast hebben we in een paar maanden de IC-verbouwing voorbereid. Dat duurt normaal een paar jaar. De verbouw is gestart en maakt dat we voor de opvang van onder andere corona patienten niet meer gebruik hoeven te maken van een tijdelijke IC op het operatiecomplex. Voor onze medewerkers en voor onze patienten een enorme vooruitgang. Kortom, genoeg te doen!’

Dat is vast nogal een verschil met een jaar geleden?

‘Ja. Ik maak nu dingen mee waarvan ik dacht dat ik ze nooit mee zou maken. Dat andere collega’s IC-personeel helpen. Dat er schaarste is in medicijnen en middelen, zoals tijdens de eerste golf. Dat je elke dag moet puzzelen, voor patienten én personeel. Maar het kan niet anders, we hebben het aantal IC-bedden fors verhoogd, met hetzelfde IC-personeel. Daarom is het nodig en zo ontzettend fijn dat je kan terugvallen op al die collega’s van andere afdelingen. Dat gevoel dat je het samen doet, is fantastisch. Natuurlijk willen we het liefst uit deze crisissituatie en terug naar normaal. Voor de patienten en voor onszelf. Maar ik denk dat we hier ook hele goede dingen aan kunnen overhouden. Collega’s komen nu met ander werk in aanraking. Dat biedt weer veel mogelijkheden voor de toekomst. Uiteraard voor de medewerkers zelf, maar ook voor het ziekenhuis.’

Hoe houden jullie dit vol?

‘Kijk, de patiëntenzorg staat voorop bij ons. Maar dat lukt alleen als je oog hebt voor de medewerkers. Want die moeten het doen. Daarom luisteren de unithoofden heel erg naar wat er leeft. Zo werken we niet meer zoals tijdens de eerste golf met een noodrooster. Je moet dan komen werken wanneer je nodig bent. Verschrikkelijk voor de medewerkers, want hun hele privé-situatie moet daar dan steeds op aangepast worden. Dat doen we nu anders. De medewerkers vullen zélf de gaten in het rooster in. Ze pakken zelf de verantwoordelijkheid om alles op te lossen. Fantastisch! En verder… als het kan proberen we toch wat plezier te maken.’

En jij?

‘Ik houd wel van wat hectiek, maar dit duurt wel erg lang en ik voel soms, net als de collega’s op de IC, best vermoeidheid. Het is gewoon druk, lange werkdagen en ook ik werk buiten mijn comfort zone. En wat dan enorm helpt, is sporten. Ik ga twee á drie keer per week hardlopen met een vriendin en ik wandel met mijn honden.