Sternumpunctie en Cristabiopsie
Bij zowel de sternumpunctie als de cristabiopsie wordt beenmerg weggenomen. Dit beenmerg laten we onderzoeken in het Pathologie Laboratorium van het ziekenhuis.
Voorbereiding
Voorafgaand aan het onderzoek mag u gewoon eten en drinken.
Het is wel belangrijk dat u vertelt:
- of u medicijnen gebruikt;
- of u allergisch bent voor bepaalde medicijnen of middelen.
Sternumpunctie
Bij de sternumpunctie wordt beenmerg uit het borstbeen gehaald. Tijdens het onderzoek ligt u op uw rug, met een kussen onder uw hoofd. Zo nodig scheren we de plaats van de huid, waar de naald wordt ingebracht. Vervolgens wordt de huid ontsmet en verdoofd. De arts prikt met een speciale naald in het borstbeen. Met een spuit wordt het merg opgezogen.
De punctie kan pijnlijk zijn. Na afloop van de punctie is de pijn snel verdwenen. De wond wordt afgeplakt met een pleister. Zo nodig blijft u 15 minuten liggen, met een zandzakje op de wond om nabloeden te voorkomen.
De sternumpunctie duurt ongeveer 15 minuten.
Cristabiopsie
Bij de cristabiopsie wordt beenmerg uit het heupbeen gehaald. Tijdens het onderzoek ligt u op uw zij met opgetrokken knieën. Zo nodig scheren we de plaats van de huid, waar de naald wordt ingebracht. Vervolgens wordt de huid ontsmet en verdoofd. De arts prikt met een speciale naald in het heupbeen, ook wel bekkenkam genoemd. Zo wordt een stukje bot en wat merg opgezogen.
De punctie kan pijnlijk zijn. Na afloop van de punctie is de pijn snel verdwenen. De wond wordt afgeplakt met een pleister. Na het onderzoek blijft u ongeveer 30 minuten liggen. Als u bloedverdunnende middelen gebruikt, blijft u wat langer liggen. Dit is nodig om nabloeden te voorkomen.
De cristabiopsie duurt 1 uur, inclusief een rustperiode.
Uitslag
U ontvangt de uitslag van het onderzoek van uw behandelend arts of huisarts.
Naar huis
We adviseren u om na een punctie niet zelf naar huis te rijden. Zorg er dus voor dat u begeleid wordt of regel vervangend vervoer.
Contact
Heeft u nog vragen? Neemt dan contact op met de polikliniek Interne Geneeskunde.
Versie: 12 februari 2020