‘Ik vertrouw mijn dokters volledig.’
We schrijven 30 november 2019. Metty Franssens (70) uit Baflo wordt met een longontsteking en een embolie opgenomen in het Martini Ziekenhuis. Na onderzoek volgt de onheilspellende diagnose: longkanker. Franssens, die nooit heeft gerookt en altijd een gezonde leefstijl nastreefde, reageert vol ongeloof. ‘Het enige wat ik kon uitbrengen was ‘Oh’. Ik was verbaasd, maar raakte niet in paniek. Dat heeft vast te maken met mijn nuchterheid.’
Toch was de gifbeker nog niet leeg. In de nadagen van 2019 kreeg ze last van tintelende vingers en bovenlip. Nader onderzoek in het Martini wees uit dat de longkanker was uitgezaaid naar haar hersenen. De longarts vertelde dat genezing niet mogelijk was. ‘Hij was begripvol en inlevend en tegelijkertijd realistisch. Hij schiep geen valse verwachtingen en dat waardeer ik.’
Omdat er geen curatieve opties waren, restte een palliatieve behandeling. Het belangrijkste doel: de groei van de kanker afremmen en de kwaliteit van haar leven bevorderen. Een multidisciplinair team van specialisten formuleerde een behandelplan op maat: een combinatie van bestraling en immunotherapie. Zij ging daar direct mee akkoord. ‘Ik vertrouw mijn dokters volledig.’
De driewekelijkse immunotherapie vindt plaats in het Martini Ziekenhuis, voor de bestraling toog Franssens naar het UMCG. Zij verbaasde zich over de korte communicatielijnen tussen de verschillende zorgloketten. ‘Alle spelers in het zorgveld – inclusief mijn eigen huisartsen – worden vanuit het Martini voortdurend geïnformeerd over mijn medische situatie.’
Naast de goede medische zorg kan zij (net als haar man) in het Martini ook terecht voor psychosociale ondersteuning. 'Ik heb dat zelf nog niet nodig gehad, maar het feit dat er hulp beschikbaar is, stelt mij gerust.’ Hetzelfde geldt voor de laagdrempelige begeleiding door de oncologisch verpleegkundigen. ‘Als ik een vraag heb, kan ik altijd bellen en dan lossen ze het meteen op.’ Die persoonlijke zorg en voorlichting verdienen volgens Franssens een dikke tien. ‘Het is bijna onmogelijk om de weg kwijt te raken.’
Ondanks de slechte prognose zit ze niet bij de pakken neer. ‘Ik functioneer nog redelijk goed en het is niet zo dat de kanker mijn leven beheerst’, verzekert Franssens. ‘Ik leef in het hier en nu en ik geniet van mijn kinderen en vrienden. Ik ben een echt mensenmens.’