‘Soepje vooraf en een ijsje na afloop…’
Jeukende bultjes, uitslag op zijn huid, in knieholtes en zoals hij zelf zegt ‘grote dikke ogen en een snottebelneus’. Joas Mechielsen (14) had het allemaal. Al sinds zijn geboorte. En nu? ‘Helemaal geen klachten meer, ik ben zo blij!’ Dankzij 4 jaar lang immunotherapie in Martini Allergie Centrum voor Kinderen (MACK) kan hij weer alles. ’De hele week voetballen…’
Joas had al op jonge leeftijd allergieklachten. Moest daardoor vaak een pufje wanneer hij het benauwd kreeg. ‘Als kleuter kreeg ik al uitslag van zonnebrand. In groep 4 werd het alleen maar erger. Zó erg dat ik er zomers niet van kon slapen. Naar de dokter, bloedprikken. Tja, en toen bleek al snel dat ik zwaar allergisch was voor graspollen en boompollen. Ik kreeg het advies om immunotherapie te doen. Ben toen gaan kijken wat dat is. Eerst dacht ik wooh, elke keer 6 prikjes. En tussendoor een half uur wachten. Best spannend, want je denkt toch dat het pijn gaat doen.’
Viel dat even mee. Niks pijn. In tegendeel, Joas vermaakte zich uitstekend in het MACK. ‘Ik kwam daar, verpleegkundige Gonnie heette me welkom “Hallo, kom binnen”, ik mocht wat drinken en werd door haar op mijn gemak gesteld. En daar was de dokter. Hanneke. Netjes voorgesteld, ook hartstikke vrolijk. En toen de prikjes. Het ging prima. Helemaal niet eng of zo. En die prikjes stelden niets voor. Ik voelde er letterlijk gewoon niks van. De eerste keer vroeg ik “wanneer begin je?”. Toen waren de eerste 2 al klaar! De bijwerkingen vielen ook erg mee. Want je kunt het wat benauwd krijgen na zo’n prik. Daarom houden ze je na een prik ook een halfuurtje in de gaten. Maar veel meer dan wat niezen en wat last van mijn armen heb ik eigenlijk nooit gehad. Ik hoefde ook nooit op een ziekenhuisbed te liggen. In het begin gewoon 2 prikjes, halfuurtje wachten, 2 prikjes, halfuurtje wachten, de 2 laatste prikjes, nog even wachten en dan weer naar huis. Na een paar maanden hoefde ik minder vaak te komen en werd het aantal prikjes minder. Ik vond het MACK één groot feest. Soepje vooraf, ijsje na afloop. Ik kon er op de Wii of op de Playstation. Er was een speelveld. Het was super!’
En het allerbelangrijkste… genezing. De eerste behandeling kreeg Joas toen hij 10 jaar jong was. Hij weet het nog goed: ‘In de winter. Je merkt dan niet meteen dat het werkt. Maar in de eerste zomer had ik meteen al veel minder eczeem. Daar was ik al heel erg blij mee. Een jaar later had ik al veel minder last van mijn ogen. En nu, na 4 jaar, heb ik eigenlijk geen klachten meer. Het enige wat ik nu nog doe, is een pilletje slikken wanneer er heel erg veel pollen in de lucht zitten. Ik kan dus nu weer echt mijn ding doen. Lekker veel voetballen en gewoon naar school, zonder gedoe!’