Samen 120 jaar hart voor zorg
28-11-2019Ilse Brand, Annette Bakker en Mathilde de Boer werken niet alleen op dezelfde afdeling (Orthopedie), ze zijn ook alle drie veertig jaar in dienst.
In die vier decennia zagen de jubilarissen de werkdruk fors toenemen, maar ze blijven de zorg trouw. ‘Verpleegkunde is een prachtig vak, ik ben hier nog steeds op m’n plek’, verzekert Annette.
Ilse en Mathilde begonnen hun loopbaan als leerling-verpleegkundige in het toenmalige Diaconessenhuis. De combinatie van leren en werken sprak Mathilde enorm aan. ‘Nieuwe dingen leren en de omgang met mensen vond ik geweldig. En ik werd er nog voor betaald ook…’ Hun interne opleiding had wel een keerzijde. ‘Het Diac was heel streng. Tussen de middag moesten we bijbel lezen en er was veel hiërarchie. De hoofdzuster bestierde alles, daar keek ik als leerling echt tegenop’, benadrukt Mathilde. Tegelijkertijd was er ook veel gezelligheid. ‘Na een late dienst gingen we vaak samen op stap en ook kregen we regelmatig bezoek van jongens van de zeevaartschool. Daar bewaar ik mooie herinneringen aan’, bekent Ilse.
Teamwerk
In 1991 ontstond het Martini Ziekenhuis uit de fusie tussen het Diaconessenhuis en het RKZ. Dit ‘huwelijk’ had een positief effect op de sfeer. ‘Het werd gemoedelijker en de hiërarchie maakte plaats voor gelijkwaardigheid. Artsen en verpleegkundigen vormen sindsdien echt een team.’
Na omzwervingen door het Martini belandden de jubilarissen alle drie op de verpleegafdeling Orthopedie. ‘Onze patiënten hebben alleen heup- of knieproblemen, verder zijn ze gezond. Dat is minder belastend dan een oncologische afdeling’, licht Annette toe. Ook de mix van jonge en oudere patiënten én de prettige werksfeer spreken haar aan. ‘We vormen een hecht team en staan altijd voor elkaar klaar.’
Coach
Inhoudelijk is hun werk flink veranderd. Bestond hun functie aanvankelijk vooral uit basale zorgtaken, tegenwoordig leveren ze een compleet zorgpakket. ‘Van het verstrekken van medicijnen tot het geven van voorlichting. We fungeren nu veel meer als coach voor de patiënt.’
In de jaren zeventig lagen patiënten vaak wekenlang in het ziekenhuis; anno 2019 is dat doorgaans enkele dagen. ‘Door die kortere opnameduur is ons werk veel hectischer geworden en dat is lastig bij te benen’, benadrukt Ilse. ‘Ik ben daarom bewust minder gaan werken.’
Voldoening
Het drietal heeft in de loop der jaren talloze ontwikkelingen meegemaakt, zoals de automatisering. Wat níet veranderde, is hun motivatie en bezieling. ‘In dit vak kun je echt iets voor patiënten betekenen door hen vertrouwen en veiligheid te bieden’, verduidelijkt Ilse. ‘Als een patiënt vraagt ‘Ben je er morgen weer?’ geeft mij dat veel voldoening.’
Op de foto: Jubilarissen Ilse Brand, Annette Bakker en Mathilde de Boer: ‘We vormen een hecht team en staan altijd voor elkaar klaar.’