Geen enkele patiënt is hetzelfde, dat is de uitdaging
18-03-2021Elke dag zet Yvonne Dikkema, wetenschapper uit Groningen zich in voor een nog betere zorg voor brandwondenpatiënten. Met haar onderzoek hoopt ze meer inzicht te krijgen in de best mogelijke revalidatiemethode voor deze groep patiënten. ‘Dat zij zo goed en zo snel mogelijk terugkeren naar het niveau van voor het ongeluk, is het uiteindelijke doel.’ De Brandwonden Stichting tekende dit verhaal uit de praktijk op.
Brandwondenpatiënten liggen vaak lang op de Intensive Care. Bij veel van hen zorgt dit op de lange termijn voor fysieke, cognitieve en psychische problemen. Dit wordt het Post Intensive Care Syndroom (PICS) genoemd. ’Ik onderzoek of de fysieke problemen, met name verlies van spierkracht en functie, kunnen worden voorkomen door patiënten met ernstige brandwonden zo snel mogelijk weer te laten bewegen. En ook hoe dit bewegen er uit moet zien voor verschillende patiënten om een zo goed mogelijk effect te hebben. Er is nog weinig bekend over de risicofactoren van PICS en hoe het kan worden voorkomen en al helemaal niet bij hoe dit is voor mensen die ernstige brandwonden hebben overleefd.’
Nieuwsgierig om te beginnen
Dit onderzoek past goed bij de Groningse. ’Ik ben altijd iemand geweest die nieuwsgierig is naar waarom dingen gaan zoals ze gaan. Als je dat weet, kun je ze proberen te verbeteren. Daarom heb ik na mijn studie fysiotherapie de opleiding Bewegingswetenschappen en master ‘SportScience’ aan de Rijks Universiteit Groningen gevolgd. De combinatie van het praktische en wetenschappelijke zorgt ervoor dat je onderzoek heel patiëntgericht kunt uitvoeren.’
Elke dag anders
Waar Yvonne in haar vrije tijd bezig is met sporten, paardrijden en netflixen, is ze voor haar werk vooral in het brandwondencentrum van het Martini Ziekenhuis te vinden. ‘De werkdagen variëren enorm. Er zijn dagen waarbij ik de hele dag achter de computer zit om me te verdiepen in de literatuur, artikelen aan het schrijven of data-analyses aan het doen ben. Op andere dagen is mijn agenda gevuld met afspraken, bijvoorbeeld met studenten die ik begeleid of met metingen bij patiënten.’
Als PhD-student volgt Yvonne ook regelmatig cursussen. ‘Zo krijg je ook een inkijkje in onderzoeken van PhD-studenten uit heel andere onderzoeksgebieden. Daar kun je weer van leren, Mijn creativiteit kan ik kwijt in het opzetten en bedenken van hoe je het onderzoek gaat uitvoeren. Als het in theorie heel mooi lijkt, maar in de praktijk niet goed werkt, zal er toch iets anders bedacht moeten worden. En zo blijft het voor mij leuk!’
Meer betrokken voelen
Bijzonder aan werken in de brandwondenzorg zijn de korte lijntjes met de artsen, verpleegkundigen en andere deskundigen. ‘Ook krijgen we meteen mee wat er met de patiënten gebeurt en dat zorgt ervoor dat je je nog meer betrokken voelt. Er zijn verschillende oorzaken voor het oplopen van brandwonden en alle patiënten zijn uniek. Hierdoor is zorg op maat nodig waarbij alle disciplines ervoor zorgen dat iemand zo goed mogelijk kan herstellen. Dit is denk ik ook de kracht van het brandwondencentrum. Iedereen draagt als onderdeel van het team bij aan een zo goed mogelijke behandeling voor de patiënt.’
Het uiteindelijke doel van Yvonne is de zorg voor patiënten met brandwonden nog verder te verbeteren. ‘Ik hoop dat we met de uitkomsten van mijn onderzoek meer inzicht krijgen in de best mogelijke revalidatiemethode voor patiënten met ernstige brandwonden. En er zo voor te zorgen dat zij zo min mogelijk last hebben van hun brandwonden in de rest van hun leven.’